Mens Day 15 oktober  “HAVIKSOORD GC”
                                
                                                             Sponsor : Sanitaire De Coninck, Guido 

                                                             Verslag : Jan Vanzegbroek       
                                                                    

Het was weer zo ver : 18 “Good Men” waren present in GC Haviksoord , een 10-tal km van Eindhoven. Jos De Geest moest spijtig genoeg op het laatste moment forfait geven omdat er een IT probleem was met zijn apparatuur.



 

Voor Lars begon zijn entree wel heel slecht omdat er “nen Ollander” in zijn deur reed op de parking. Maar hij heeft dit als een echte golfman van zich afgezet en toch een goede uitslag behaald.



Het weer viel echt mee , weinig wind en na een tijdje kwam de herfstzon er door met als gevolg zeer aangenaam herfstweer. Iedereen klaar voor de start, met onze goedgemutste dagsponsor Guido “El Rey”  (l) voorop.

De fairways waren soms aan de smalle kant , met wel wat bomen aan de zijkanten , waar sommigen ( Geert …..) nogal een voorliefde voor hadden , tok-tok van de ene boom naar de andere , tussen de eikels , dennenappels . Sommigen zochten het natuurgebied rond de greens op. Anderen waren zo gedreven dat het schuim hen op de lippen stond en op de green viel , of was het van bronstige everzwijnen of was Guido met badschuim rondgegaan?

De baan was toch niet zo makkelijk, want niemand slaagde erin de nearest te halen op hole 10 (par 3 160m).

Na de golf uiteraard de onstspanning :





Het weer was mooi , dus had Digby een Zuidafrikaanse “Braai” georganiseerd die gesmaakt werd , overgoten met een Zuidafrikaans wijntje

.             

 

 

 

 

En nu de uitslagen :

Brut : Danny , onze head-marshall met 21.

Slechts éen man wist zijn handicap te verbeteren (37) , en het was toch wel een autochtoon zeker, René. We verdenken hem ervan de baan te hebben verkend , en vermits hij de lokale taal goed spreekt en begrijpt, kon hij de greens beter lezen en verstaan.

Andere uitslagen : Longest : Danny en Erwin ; Nearly (slechts1) : Geert .  Andere winnaars van de sponsor geschenken ; Cat 1 : Sven / Danny  ; Cat 2 : Berge /Erwin ; Cat 3 : Rene en Paul.

Tot slot , een welgemeend dankwoord aan onze dagsponsor :

“GUIDO Le ROI” : “Bij De Coninck sanitair is de klant keizer! “ De laatste nieuwe trends in badkamers kan je zien, horen, ruiken of voelen bij Guido .    

 

                                                  

 

 

 

 

 

 

A view from the hill : mooi hé !

Verslag : Tom Van Doorslaer

Woensdag : 28/5/2014
Glofclub Five Nations

Sponsor : PICS - Berge Billiauws



Jawel, het was weer zover. Eenmaal per maand ontsnappen de mannen van de wijnvelden aan moeder de vrouw, en trekken ze erop uit voor een gezellige golftrip. Bestemming van deze editie: Five nations, in het diepe zuiden van ons land. Een baan genaamd “Mean”, Engels voor “Gemeen”... Dat belooft...

Bij de aankomst leek alles nog pijs en vree. We kregen koffie en gebak aangeboden, en in een gemoedelijke sfeer ging iedereen zich opwarmen. Daar liepen we tegen de eerste hindernis aan. Om tot aan de practice range te geraken, moesten we een berg beklimmen waarop Sir Edmund Hillary nog jaloers zou zijn. Maar echte mannen versagen niet, en dus ging iedereen met volle moed aan de slag.


Op de tee-box van hole 1 zat de sfeer er nog goed in. De flights werden last minute nog snel een beetje herschikt, maar iedereen geraakte goed vertrokken. De ene al wat beter dan de andere, maar dat mocht het plezier zeker niet vergallen. Digby had droog weer besteld, en hoewel er hier en daar wat wolken dreigden was het nog steeds droog en aangenaam van temperatuur.


Aangekomen op hole 2 echter, begrepen we al snel waarom deze baan zo gemeen is. Het gaat in Five nations namelijk erg op en af. En dat geldt niet enkel voor de hellingen, maar ook met de goede moed/moed der wanhoop. Hole 2 is een mooie par 4 die steil naar beneden duikt en je er lustig op los mag meppen. Maar opgepast voor de bunkers, de rough en het water. Het verbaasde mij dan ook niet dat we op de tee-box van hole 2 terug de vorige flight tegenkwamen. Hier wil je je bal niet verliezen, want dan mag je terug omhoog lopen voor een nieuwe afslag.


Door deze kleine opstopping kregen we al snel de Benidorm Bastards achter ons aan. De dikke vrienden van Luc Verborght hebben ons trouw gevolgd van hole naar hole, en onze jonge benen aangemoedigd om sneller te lopen. Makkelijk gezegd vanuit zo’n buggy. Hole 2 was namelijk maar een voorproefje, er kwamen nog veel en veel steilere hellingen aan.


Legendarisch is bijvoorbeeld het pad van hole 6 naar hole 7. Hier voel je pas werkelijk dat je in de Ardennen bent. Een echte kuitenbijter. Nu begon mij eindelijk het besef te dagen waarom iedereen een draagtas met minimaal aantal clubs meehad, en geen trolleys. Mijn God. Op deze baan heb je geen caddy nodig, maar een Nepalese Sherpa!

Als je naar boven gaat, moet je vroeg of laat ook weer naar beneden komen. Op Five Nations is dat het geval op elke hole. Bijvoorbeeld op hole 13. Een relatief korte hole van amper 100 meter, met een verval van 50 meter. Beslis maar eens welke club je gaat gebruiken. Na even mijn putter overwogen te hebben besloot ik van toch maar een Pitching wedge naar beneden te mikken, en met resultaat. De bal lag op de green, meer kan een mens niet niet vragen.


Zo ging het nog een tijdje bergop en bergaf, tot we eindelijk moe, maar voldaan konden neerploffen op het terras met een grote welverdiende pint. Na het sporten moet de vochtbalans weer op peil worden gebracht, en na vandaag mag ik hopen dat niemand nog durft te beweren dat Golf geen sport is.

De innerlijke mens moest weer aangesterkt worden, dus was er naar aloude traditie ook nog een diner voorzien, dat bijzonder goed gesmaakt heeft, vooral na zo’n zware beproeving. Moe, maar tevreden keerde iedereen weer naar huis. Het was waarlijk een gemene baan, maar we zijn de uitdaging aangegaan en hebben het overleefd.


De resultaten
Uiteraard moesten er ook prijzen uitgedeeld worden, waarvoor een welgemeende merci aan onze sponsor Berge!

De longest Drive op Hole 6 ging naar: David Mampaey

Op hole 10 was de longest drive op naam van: Danny Mariens

De nearest to the pin op Hole 4 was eveneens voor Danny Mariens

Op hole 13 deed David Deceuninck net iets beter en kaapte daar de Nearest weg

In Categorie 3 vinden we op de eerste plaats met 36 punten Lars Verbist, maar die bleef niet eten, dus ging de fles wijn naar de 2de, met ook 36 punten, maar een iets mindere last 6: Tom Van Doorslaer. Op de 3de plaats vonden we dan Jos Serneels met ook een zeer knappe 35 punten!

In Categorie 2 was het wederom een sterke Chris Jacops die met de prijzen ging lopen, met een mooie 35 punten stableford. Geert Gommeren kwam als 2de binnen.

In Categorie 1 dan kaapte Danny Mariens nog maar eens de prijzen weg met een score van 36 punten, op de voet gevolgd door Eric Deprey met eveneens 36 punten, doch een mindere last 9.

De belangrijkste prijs echter de bruto score ging zoals de traditie het vereist – naar David Deceuninck met 29 punten Bruto!

Danny Mariens met: De Longest Drive op Hole 10, de Nearest to the pin op hole 4 en de eerste prijs in Categorie 1. Zo start je dus een wijkelder.

David Deceuninck met de Bruto-prijs, en de Nearest to the pin op hole 13

Tom Van Doorslaer met de Netto prijs in Categorie 3 Met 36 punten.

Jos Serneels werd met 35 punten 3de in Categorie 3

Onze sponsor Berge met Eric.                          Digby met Berge en Jos Serneels

David Mampaey 

De Swinkelsche


Men's Day :
19 november 2014

Sponsor : Integreat  Frans Van Antehove


Verslag :
Marc Van Camp


De Slag om de Swinkelsche

Voorspel en penetratie

Wanneer ons aller president, Frans Van Antenhove I,  zijn strijdkreet laat galmen en vol passie de troepen vordert tot een gezamenlijke bestorming van een buitenlandse vesting, dan kan een eenvoudige soldaat niet anders dan de wapens smeden, zijn geschut in onberispelijke staat van paraatheid brengen, de ballen een extra beurt geven, proviand inslaan en de spirit in een opperste vorm van concentratie brengen. 

Als bovendien het kruim van de elitesoldaten, zoals o.a. ridders Broecks, De Laet en Verborgt, zich onmiddellijk aandient om vrijwillig en onvervaard slag te gaan leveren, en de regenten Danny Mariëns I en Digby Benn I reeds hun strijdhengst hebben getooid met de mooiste pluimen en ingenieuze aanvalsplannen hebben bedacht, kan een heldhaftige soldaat niet anders dan minstens twee dagen vooraf in volledige afzondering  te verdwijnen, ver weg van aanlokkelijkheden zoals bloedmooie, sappige jonge deernen, wulpse kontwiegende danseressen, uitpuilende decolletés , minzaam glimlachende dames op hoge hakken die hun hoog opgebonden zwartlederen jarretels nog wat aanspannen, dames die jongleren met schotels vol kreeften en kaviaar, die met kratten Dom Perignon White Gold Jeroboam en met Bollinger Blanc De Noirs Vieilles Vignes Françaises aanmeren in een zee van wellust en ongegeneerd hun diepste ‘La Grande Bouffe’-fantasieën tentoon spreiden, ver weg van aanlokkelijkheden als een eenvoudig heerlijk stapje in de wereld met de kameraden om vol te lopen met smaakvol gefermenteerde liquide geneugten die aanzetten tot diepzinnige wijsheden, ad rem filosofische bedenkingen, raadgevingen en adviezen van een zeldzaam hoog niveau, discussies en debatten onmiddellijk op te nemen in een bestseller van wereldformaat, tot de pittigste en sappigste verhalen, meest hilarische anekdotes, de gekste gebaren en zotste stoten, de meest intieme zattigheid van een bende kameraden-ondereen…aan al die aanlokkelijkheden en verleidingen moet en kan een soldaat op dat moment weerstaan. Als de president de wacht aanzegt, trekt men zijn broek op, gespt men zich vast, zet de wilde verlangens op ijswater en toornt men met bittere ernst ver voor negen uur ’s avonds het ledikant in, zonder een enkele druppel naar alcohol ruikende vochtigheid tot zich te nemen, zonder nog enige zweem van lichamelijke wellust zelfs maar te durven insinueren. Een soldaat, een echte golfsoldaat, is een man die kan afzien!

Aankomst

De eerste Wijnveldse troepen arriveren vroeg. Vesting De Swinkelsche is nog in ontwaakmode. Het is een nieuwe vesting, nauwelijks anderhalf jaar op het toneel, eigendom van twee broers die de landbouw voor de golfsport hebben ingeruild. Geen familie van dé Swinkels, eigenaars van het Batavia-bier. De weg naar De Swinkelsche is nog in aanleg, een goeie gps was aangeraden. Het ‘kasteel ‘ van de vesting staat nog in de stijgers. De wellness-vertrekken beperken zich tot twee containers. Het administratief centrum is een voetbalcafetaria waar een liefelijke jongedame met souplesse de honneurs waarneemt om de moedige strijders een warm onthaal te bieden. Haar Kempense vormgeving past wonderwel bij het landschap.

Koffie, thee en taart. Het oertypisch galgenmaal voor zij die de Nederlandse arena betreden. Druppelsgewijs stromen de Wijnvelders toe. Met een killersblik monsteren ze de omgeving en omstandigheden. Ervaren rotten zijn reeds om verkenning geweest en geven aanwijzingen. Onberispelijk, concreet, accuraat, zonder melodrama. Singulariteiten worden tot in de details gefileerd. De ridders, de regenten, de soldaten, de president: ze zijn paraat.

De slag

Gespannen spieren, klaar voor ontspanning, geconcentreerde blikken, soepele heupwiegingen, blikken vol hoop en verwachting. De eerste slag kan beginnen, op een brede tee-off, wat verborgen achter een taludje, met zicht op de vlaktes waar de strijd zal worden geleverd (weliswaar met een kwartiertje vertraging vanwege een klein on-pruisisch administratief missertje).
De eerste zwiepen zijn krachtig en veelbelovend. Door de grijze hemel trekken de witte ballen brede, verre parabolen –hier en daar zal ook een roze of een gele bal door het zwerk scheren op zoek naar een gaatje om zich in te verstoppen; in het heetst van de strijd telt niet de kleur van de bal, maar de efficiëntie waarmee hij ‘pok’ zegt op de green. De Wijnvelders zijn krachtige heren van stand. Hoewel ridder Broeckx de titel van verste drive ten hemel mocht hijsen, was het in feite Franciscus ‘Frans’ Kommer die –weliswaar met zijn provisional- nog ruim dertig meter verder in het gras strandde. Frans, een spierbal op speed, had zijn tweede bal –de eerste ligt nog ergens achter een prikkeldraad af te koelen- een lel van een koek gegeven, een ‘patate atomique’ waarbij even gevreesd werd voor het doorbreken van de geluidsmuur. Frans geniet er waarschijnlijk nog van. Zoals hij van alles geniet. Hij vormde dan ook een alles behalve woordloos trio met Johan ‘Jempi’ Kemp en de hier noterende neofiet Marc.  Een triootje vol verhalen en avonturen, vol ernst en humor, vol overgave en relativering, vol strijd en berusting. En genietende van het terrein.

Het moet gezegd: vesting ‘De Swinkelsche’ is een beloftevolle baan die nu al heel mooi haar natuurlijke rust etaleerde, omgordt door een licht bedwelmende stilte die deugd doet. Een open arena met veel afwisseling, variatie, verrassingen en uitdagingen. Wie haar wil bemeesteren kan best wat plaatselijke ervaring gebruiken; bij een tweede of een derde beurt zal het genot des te groter zijn.

(ongetwijfeld zijn er nog andere getuigenissen die kunnen aanvullen, mvc)

 Het naspel

Na achttien heerlijke holes te hebben ‘pok’-geput, mag een strijder –al dan niet gelauwerd met zegekransen- zich eindelijk concentreren op het culminatiepunt, op de catharsis, de ontlading, het lichamelijk weer in evenwicht komen met de essentie van het leven: de liederlijkheid! Zonder het vooruitzicht op een dis vol Wein, Weiben und Gesang, zonder het perspectief op een frisse pint, ovenhete bitterballen, weelderige getuigenissen vol heldhaftigheid, onvervalste suspense-verhalen, onwaarschijnlijke avonturen, virtuoze toverballen en meesterstunts, zonder dit vooruitzicht zouden golfveldslagen geen ridders, geen regenten, geen strijders, geen echte presidenten opleveren. Het is door de heraldieke combinatie van de ontbering, de strijd en de ontlading dat krijgers groots en onvergetelijk worden, dat ze geschiedenis schrijven. Het zijn de honderdmaal herhaalde en honderdmaal overdreven, in wijn en bulderlach, in bier en fabulatie gedrenkte heroïsche verhalen die de eeuwigheid zullen overleven. Daarom lijdt het geen twijfel dat De Wijnvelders, met hun president boven op het schild gehesen, tot de dappersten der Galliërs behoren.

(mvc)

bewerken.